1. حم

2. وَالْكِتَابِ الْمُبِينِ

3. إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُّبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنذِرِينَ

4. فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ

5. أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ

6. رَحْمَةً مِّن رَّبِّكَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

7. رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا إِن كُنتُم مُّوقِنِينَ

8. لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ رَبُّكُمْ وَرَبُّ آبَائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

9. بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ يَلْعَبُونَ

10. فَارْتَقِبْ يَوْمَ تَأْتِي السَّمَاء بِدُخَانٍ مُّبِينٍ

11. يَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِيمٌ

12. رَبَّنَا اكْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ

13. أَنَّى لَهُمُ الذِّكْرَى وَقَدْ جَاءهُمْ رَسُولٌ مُّبِينٌ

14. ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَّجْنُونٌ

15. إِنَّا كَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِيلًا إِنَّكُمْ عَائِدُونَ

16. يَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْكُبْرَى إِنَّا مُنتَقِمُونَ

17. وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ

18. أَنْ أَدُّوا إِلَيَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

19. وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّي آتِيكُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ

20. وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَن تَرْجُمُونِ

21. وَإِنْ لَّمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ

22. فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلَاء قَوْمٌ مُّجْرِمُونَ

23. فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُم مُّتَّبَعُونَ

24. وَاتْرُكْ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُندٌ مُّغْرَقُونَ

25. كَمْ تَرَكُوا مِن جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ

26. وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ

27. وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ

28. كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ

29. فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاء وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنظَرِينَ

30. وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ

31. مِن فِرْعَوْنَ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِّنَ الْمُسْرِفِينَ

32. وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ

33. وَآتَيْنَاهُم مِّنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاء مُّبِينٌ

34. إِنَّ هَؤُلَاء لَيَقُولُونَ

35. إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنشَرِينَ

36. فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ

37. أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ أَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ

38. وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ

39. مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ

40. إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ مِيقَاتُهُمْ أَجْمَعِينَ

41. يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ

42. إِلَّا مَن رَّحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ

43. إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ

44. طَعَامُ الْأَثِيمِ

45. كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ

46. كَغَلْيِ الْحَمِيمِ

47. خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاء الْجَحِيمِ

48. ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ

49. ذُقْ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ

50. إِنَّ هَذَا مَا كُنتُم بِهِ تَمْتَرُونَ

51. إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي مَقَامٍ أَمِينٍ

52. فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ

53. يَلْبَسُونَ مِن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَقَابِلِينَ

54. كَذَلِكَ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ

55. يَدْعُونَ فِيهَا بِكُلِّ فَاكِهَةٍ آمِنِينَ

56. لَا يَذُوقُونَ فِيهَا الْمَوْتَ إِلَّا الْمَوْتَةَ الْأُولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ

57. فَضْلًا مِّن رَّبِّكَ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

58. فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ

59. فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ 

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

حم (1)

سوگند به اين كتاب روشنگر، (2)

كه ما آن را در شبى پر بركت نازل كرديم; ما همواره انذاركننده بوده‏ايم! (3)

در آن شب هر امرى بر اساس حكمت (الهى) تدبير و جدا مى‏گردد. (4)

(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما; ما (محمد (ص) را) فرستاديم! (5)

اينها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، كه شنونده و داناست! (6)

(همان) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست، اگر اهل يقين هستيد! (7)

هيچ معبودى جز او نيست; زنده مى‏كند و مى‏ميراند; او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستين شماست! (8)

ولى آنها در شكند و (با حقايق) بازى مى‏كنند. (9)

پس منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پديد آورد... (10)

كه همه مردم را فرامى‏گيرد; اين عذاب دردناكى است! (11)

(مى‏گويند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف كن كه ايمان مى‏آوريم. (12)

چگونه: و از كجا متذكر مى‏شوند با اينكه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد! (13)

سپس از او روى گردان شدند و گفتند: «او تعليم يافته‏اى ديوانه است!» (14)

ما عذاب را كمى برطرف مى‏سازيم، ولى باز به كارهاى خود بازمى‏گرديد! (15)

(ما از آنها انتقام مى‏گيريم) در آن روز كه آنها را با قدرت خواهيم گرفت; آرى ما انتقام گيرنده‏ايم! (16)

ما پيش از اينها قوم فرعون را آزموديم و رسول بزرگوارى به سراغشان آمد، (17)

(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذاريد كه من فرستاده امينى براى شما هستم! (18)

و در برابر خداوند تكبر نورزيد كه من براى شما دليل روشنى آورده‏ام! (19)

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‏برم از اينكه مرا متهم كنيد! (20)

و اگر به من ايمان نمى‏آوريد، از من كناره‏گيرى كنيد (و مانع ايمان آوردن مردم نشويد)! (21)

(آنها هيچ يك از اين پندها را نپذيرفتند، و موسى) به پيشگاه پروردگارش عرضه داشت: اينها قومى مجرمند! (22)

(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حركت ده كه شما تعقيب مى‏شويد! (23)

(هنگامى كه از دريا گذشتيد) دريا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) كه آنها لشكرى غرق‏شده خواهند بود! (24)

(سرانجام همگى نابود شدند و) چه بسيار باغها و چشمه‏ها كه از خود به جاى گذاشتند، (25)

و زراعتهاو قصرهاى زيبا و گرانقيمت، (26)

و نعمتهاى فراوان ديگر كه در آن (غرق) بودند! (27)

اينچنين بود ماجراى آنان! و ما (اموال و حكومت) اينها را ميراث براى اقوام ديگرى قرار داديم! (28)

نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين، و نه به آنها مهلتى داده شد! (29)

ما بنى اسرائيل را از عذاب ذلت‏بار رهايى بخشيديم; (30)

از فرعون كه مردى متكبر و از اسرافكاران بود! (31)

ما آنها را با علم (خويش) بر جهانيان برگزيديم و برترى داديم، (32)

و آياتى (از قدرت خويش) را به آنها داديم كه آزمايش آشكارى در آن بود (ولى آنان كفران كردند و مجازات شدند)! (33)

اينها ( مشركان) مى‏گويند: (34)

«مرگ ما جز همان مرگ اول نيست و هرگز برانگيخته نخواهيم شد! (35)

اگر راست مى‏گوييد پدران ما را (زنده كنيد و) بياوريد (تا گواهى دهند)!» (36)

آيا آنان بهترند يا قوم «تبع‏» و كسانى كه پيش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاك كرديم، چرا كه مجرم بودند! (37)

ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان اين دو است به بازى (و بى‏هدف) نيافريديم! (38)

ما آن دو را جز بحق نيافريديم; ولى بيشتر آنان نمى‏دانند! (39)

روز جدايى (حق از باطل) وعده‏گاه همه آنهاست! (40)

روزى كه هيچ دوستى كمترين كمكى به دوستش نمى‏كند، و از هيچ‏سو يارى نمى‏شوند; (41)

مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا كه او عزيز و رحيم است! (42)

مسلما درخت زقوم... (43)

غذاى گنهكاران است، (44)

همانند فلز گداخته در شكمها مى‏جوشد; (45)

جوششى همچون آب سوزان! (46)

(آنگاه به ماموران دوزخ خطاب مى‏شود:) اين كافر مجرم را بگيريد و به ميان دوزخ پرتابش كنيد! (47)

سپس بر سر او از عذاب جوشان بريزيد! (48)

(به او گفته مى‏شود:) بچش كه (به پندار خود) بسيار قدرتمند و محترم بودى! (49)

اين همان چيزى است كه پيوسته در آن ترديد مى‏كرديد! (50)

(ولى) پرهيزگاران در جايگاه امنى قرار دارند، (51)

در ميان باغها و چشمه‏ها; (52)

آنها لباسهايى از حرير نازك و ضخيم مى‏پوشند و در مقابل يكديگر مى‏نشينند; (53)

اينچنين‏اند بهشتيان; و آنها را با «حور العين‏» تزويج مى‏كنيم! (54)

آنها در آنجا هر نوع ميوه‏اى را بخواهند در اختيارشان قرارمى‏گيرد، و در نهايت امنيت به سر مى‏برند! (55)

هرگز مرگى جز همان مرگ اول (كه در دنيا چشيده‏اند) نخواهند چشيد، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مى‏كند; (56)

اين فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، اين همان رستگارى بزرگ است! (57)

ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختيم، شايد آنان متذكر شوند! (58)

(اما اگر نپذيرفتند) منتظر باش، آنها نيز منتظرند (تو منتظر پيروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شكست)! (59)