1. وَالطُّورِ

2. وَكِتَابٍ مَّسْطُورٍ

3. فِي رَقٍّ مَّنشُورٍ

4. وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ

5. وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ

6. وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ

7. إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ

8. مَا لَهُ مِن دَافِعٍ

9. يَوْمَ تَمُورُ السَّمَاء مَوْرًا

10. وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا

11. فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

12. الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ

13. يَوْمَ يُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

14. هَذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنتُم بِهَا تُكَذِّبُونَ

15. أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنتُمْ لَا تُبْصِرُونَ

16. اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاء عَلَيْكُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ

17. إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ

18. فَاكِهِينَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ

19. كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ

20. مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ

21. وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ

22. وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ

23. يَتَنَازَعُونَ فِيهَا كَأْسًا لَّا لَغْوٌ فِيهَا وَلَا تَأْثِيمٌ

24. وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمَانٌ لَّهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَّكْنُونٌ

25. وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَسَاءلُونَ

26. قَالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنَا مُشْفِقِينَ

27. فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ

28. إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ

29. فَذَكِّرْ فَمَا أَنتَ بِنِعْمَتِ رَبِّكَ بِكَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ

30. أَمْ يَقُولُونَ شَاعِرٌ نَّتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ

31. قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُتَرَبِّصِينَ

32. أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُم بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ

33. أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَل لَّا يُؤْمِنُونَ

34. فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِّثْلِهِ إِن كَانُوا صَادِقِينَ

35. أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ

36. أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَل لَّا يُوقِنُونَ

37. أَمْ عِندَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ

38. أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُم بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ

39. أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَكُمُ الْبَنُونَ

40. أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ

41. أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ

42. أَمْ يُرِيدُونَ كَيْدًا فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ

43. أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ

44. وَإِن يَرَوْا كِسْفًا مِّنَ السَّمَاء سَاقِطًا يَقُولُوا سَحَابٌ مَّرْكُومٌ

45. فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ

46. يَوْمَ لَا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ

47. وَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِكَ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ

48. وَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ

49. وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ 

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

سوگند به كوه طور، (1)

و كتابى كه نوشته شده، (2)

در صفحه‏اى گسترده، (3)

و سوگند به «بيت المعمور»، (4)

و سقف برافراشته، (5)

و درياى مملو و برافروخته، (6)

كه عذاب پروردگارت واقع مى‏شود، (7)

و چيزى از آن مانع نخواهد بود! (8)

(اين عذاب الهى) در آن روزى است كه آسمان به شدت به حركت درمى‏آيد، (9)

و كوه‏ها از جا كنده و متحرك مى‏شوند! (10)

واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان، (11)

همانها كه در سخنان باطل به بازى مشغولند! (12)

در آن روز كه آنها را بزور به سوى آتش دوزخ مى‏رانند! (13)

(به آنها مى‏گويند:) اين همان آتشى است كه آن را انكار مى‏كرديد. (14)

آيا اين سحر است يا شما نمى‏بينيد؟! (15)

در آن وارد شويد و بسوزيد; مى‏خواهيد صبر كنيد يا نكنيد، براى شما يكسان است; چرا كه تنها به اعمالتان جزا داده مى‏شويد! (16)

ولى پرهيزگاران در ميان باغهاى بهشت و نعمتهاى فراوان جاى دارند، (17)

و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند! (18)

(به آنها گفته مى‏شود:) بخوريد و بياشاميد گوارا; اينها در برابر اعمالى است كه انجام مى‏داديد! (19)

اين در حالى كه بر تختهاى صف‏كشيده در كنار هم تكيه مى‏زنند، و «حور العين‏» را به همسرى آنها درمى‏آوريم! (20)

كسانى كه ايمان آوردند و فرزندانشان به پيروى از آنان ايمان اختيار كردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق مى‏كنيم; و از (پاداش) عملشان چيزى نمى‏كاهيم; و هر كس در گرو اعمال خويش است! (21)

و همواره از انواع ميوه‏ها و گوشتها -از هر نوع كه بخواهند- در اختيارشان مى‏گذاريم! (22)

آنها در بهشت جامهاى پر از شراب طهور را كه نه بيهوده‏گويى در آن است و نه گناه، از يكديگر مى‏گيرند! (23)

و پيوسته بر گردشان نوجوانانى براى (خدمت) آنان گردش مى‏كنند كه همچون مرواريدهاى درون صدفند! (24)

در اين هنگام رو به يكديگر كرده (از گذشته) سؤال مى‏نمايند; (25)

مى‏گويند: «ما در ميان خانواده خود ترسان بوديم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگيرد)! (26)

اما خداوند بر ما منت نهاد و از عذاب‏كشنده ما را حفظ كرد! (27)

ما از پيش او را مى‏خوانديم (و مى‏پرستيديم)، كه اوست نيكوكار و مهربان!» (28)

پس تذكر ده، كه به لطف پروردگارت تو كاهن و مجنون نيستى! (29)

بلكه آنها مى‏گويند: «او شاعرى است كه ما انتظار مرگش را مى‏كشيم!» (30)

بگو: «انتظار بكشيد كه من هم با (شما انتظار مى‏كشم شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودى شما را با عذاب الهى)!» (31)

آيا عقلهايشان آنها را به اين اعمال دستور مى‏دهد، يا قومى طغيانگرند؟ (32)

يا مى‏گويند: «قرآن را به خدا افترا بسته‏»، ولى آنان ايمان ندارند. (33)

اگر راست مى‏گويند سخنى همانند آن بياورند! (34)

يا آنها بى هيچ آفريده شده‏اند، يا خود خالق خويشند؟! (35)

آيا آنها آسمانها و زمين را آفريده‏اند؟! بلكه آنها جوياى يقين نيستند! (36)

آيا خزاين پروردگارت نزد آنهاست؟! يا بر همه چيز عالم سيطره دارند؟! (37)

آيا نردبانى دارند (كه به آسمان بالا مى‏روند) و بوسيله آن اسرار وحى را مى‏شنوند؟! كسى كه از آنها اين ادعا را دارد دليل روشنى بياورد! (38)

آيا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران (كه فرشتگان را دختران خدا مى‏ناميد)؟! (39)

آيا تو از آنها پاداشى مى‏طلبى كه در زير بار گران آن قرار دارند؟! (40)

آيا اسرار غيب نزد آنهاست و از روى آن مى‏نويسند؟! (41)

آيا مى‏خواهند نقشه شيطانى براى تو بكشند؟! ولى بدانند خود كافران در دام اين نقشه‏ها گرفتار مى‏شوند! (42)

يا معبودى غير خداوند دارند (كه قول يارى به آنها داده)؟! منزه است خدا از آنچه همتاى او قرارمى‏دهند! (43)

آنها (چنان لجوجند كه) اگر ببينند قطعه سنگى از آسمان (براى عذابشان) سقوط مى‏كند مى‏گويند: «اين ابر متراكمى است!» (44)

حال كه چنين است آنها را رها كن تا روز مرگ خود را ملاقات كنند; (45)

روزى كه نقشه‏هاى آنان سودى به حالشان نخواهد داشت و (از هيچ سو) يارى نمى‏شوند! (46)

و براى ستمگران عذابى قبل از آن است (در همين جهان); ولى بيشترشان نمى‏دانند! (47)

در راه ابلاغ حكم پروردگارت صبر و استقامت كن، چرا كه تو در حفاظت كامل ما قرار دارى! و هنگامى كه برمى‏خيزى پروردگارت را تسبيح و حمد گوى! (48)

(همچنين) به هنگام شب او را تسبيح كن و به هنگام پشت كردن ستارگان (و طلوع صبح)! (49)