1. ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ

2. مَا أَنتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ

3. وَإِنَّ لَكَ لَأَجْرًا غَيْرَ مَمْنُونٍ

4. وَإِنَّكَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِيمٍ

5. فَسَتُبْصِرُ وَيُبْصِرُونَ

6. بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ

7. إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ

8. فَلَا تُطِعِ الْمُكَذِّبِينَ

9. وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَيُدْهِنُونَ

10. وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ

11. هَمَّازٍ مَّشَّاء بِنَمِيمٍ

12. مَنَّاعٍ لِّلْخَيْرِ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ

13. عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِكَ زَنِيمٍ

14. أَن كَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِينَ

15. إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ

16. سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ

17. إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ كَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ

18. وَلَا يَسْتَثْنُونَ

19. فَطَافَ عَلَيْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّكَ وَهُمْ نَائِمُونَ

20. فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيمِ

21. فَتَنَادَوا مُصْبِحِينَ

22. أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِكُمْ إِن كُنتُمْ صَارِمِينَ

23. فَانطَلَقُوا وَهُمْ يَتَخَافَتُونَ

24. أَن لَّا يَدْخُلَنَّهَا الْيَوْمَ عَلَيْكُم مِّسْكِينٌ

25. وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِينَ

26. فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ

27. بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ

28. قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ

29. قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا ظَالِمِينَ

30. فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ يَتَلَاوَمُونَ

31. قَالُوا يَا وَيْلَنَا إِنَّا كُنَّا طَاغِينَ

32. عَسَى رَبُّنَا أَن يُبْدِلَنَا خَيْرًا مِّنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ

33. كَذَلِكَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ

34. إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ

35. أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ

36. مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ

37. أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ

38. إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا يَتَخَيَّرُونَ

39. أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ

40. سَلْهُم أَيُّهُم بِذَلِكَ زَعِيمٌ

41. أَمْ لَهُمْ شُرَكَاء فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِن كَانُوا صَادِقِينَ

42. يَوْمَ يُكْشَفُ عَن سَاقٍ وَيُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ

43. خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ كَانُوا يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ

44. فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ

45. وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ

46. أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُم مِّن مَّغْرَمٍ مُّثْقَلُونَ

47. أَمْ عِندَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ

48. فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَكْظُومٌ

49. لَوْلَا أَن تَدَارَكَهُ نِعْمَةٌ مِّن رَّبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاء وَهُوَ مَذْمُومٌ

50. فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِينَ

51. وَإِن يَكَادُ الَّذِينَ كَفَرُوا لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّكْرَ وَيَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ

52. وَمَا هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ 

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

ن، سوگند به قلم و آنچه مينويسند، (1)

كه به نعمت پروردگارت تو مجنون نيستى، (2)

و براى تو پاداشى عظيم و هميشگى است! (3)

و تو اخلاق عظيم و برجسته‏اى دارى! (4)

و بزودى تو مى‏بينى و آنان نيز مى‏بينند، (5)

كه كدام يك از شما مجنونند! (6)

پروردگارت بهتر از هر كس مى‏داند چه كسى از راه او گمراه شده، و هدايت‏يافتگان را نيز بهتر مى‏شناسد! (7)

حال كه چنين است از تكذيب‏كنندگان اطاعت مكن! (8)

آنها دوست دارند نرمش نشان دهى تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشى توام با انحراف از مسير حق)! (9)

و از كسى كه بسيار سوگند ياد مى‏كند و پست است اطاعت مكن، (10)

كسى كه بسيار عيبجوست و به سخن چينى آمد و شد مى‏كند، (11)

و بسيار مانع كار خير، و متجاوز و گناهكار است; (12)

علاوه بر اينها كينه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (13)

مبادا بخاطر اينكه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پيروى كنى)! (14)

هنگامى كه آيات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گويد: «اينها افسانه‏هاى خرافى پيشينيان است! س‏ذللّه (15)

(ولى) ما بزودى بر بينى او علامت و داغ ننگ مى‏نهيم! (16)

ما آنها را آزموديم، همان گونه كه «صاحبان باغ‏» را آزمايش كرديم، هنگامى كه سوگند ياد كردند كه ميوه‏هاى باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچينند. (17)

و هيچ از آن استثنا نكنند; (18)

اما عذابى فراگير (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالى كه همه در خواب بودند، (19)

و آن باغ سرسبز همچون شب سياه و ظلمانى شد! (20)

صبحگاهان يكديگر را صدا زدند، (21)

كه بسوى كشتزار و باغ خود حركت كنيد اگر قصد چيدن ميوه‏ها را داريد! (22)

آنها حركت كردند در حالى كه آهسته با هم مى‏گفتند:» (23)

«مواظب باشيد امروز حتى يك فقير وارد بر شما نشود!» (24)

(آرى) آنها صبحگاهان تصميم داشتند كه با قدرت از مستمندان جلوگيرى كنند. (25)

هنگامى كه (وارد باغ شدند و) آن را ديدند گفتند: «حقا» ما گمراهيم! (26)

(آرى، همه چيز از دست ما رفته) بلكه ما محروميم!» (27)

يكى از آنها كه از همه عاقلتر بود گفت: «آيا به شما نگفتم چرا تسبيح خدا نمى‏گوييد؟! (28)

گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بوديم!» (29)

سپس روبه يكديگر كرده به ملامت هم پرداختند، (30)

(و فريادشان بلند شد) گفتند: «واى بر ما كه طغيانگر بوديم! (31)

اميدواريم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد، چرا كه ما به او علاقه‏منديم!» (32)

اين گونه است عذاب (خداوند در دنيا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مى‏دانستند! (33)

مسلما براى پرهيزگاران نزد پروردگارشان باغهاى پر نعمت بهشت است! (34)

آيا مؤمنان را همچون مجرمان قرار مى‏دهيم؟! (35)

شما را چه مى‏شود؟! چگونه داورى مى‏كنيد؟! (36)

آيا كتابى داريد كه از آن درس مى‏خوانيد... (37)

كه آنچه را شما انتخاب مى‏كنيد از آن شماست؟! (38)

يا اينكه عهد و پيمان مؤكد و مستمرى تا روز قيامت بر ما داريد كه هر چه را حكم كنيد براى شما باشد؟! (39)

از آنها بپرس كدام يك از آنان چنين چيزى را تضمين مى‏كند؟! (40)

يا اينكه معبودانى دارند كه آنها را شريك خدا قرار داده‏اند (و براى آنان شفاعت مى‏كنند)؟! اگر راست مى‏گويند معبودان خود را بياورند! (41)

(به خاطر بياوريد) روزى را كه ساق پاها (از وحشت) برهنه مى‏گردد و دعوت به سجود مى‏شوند، اما نمى‏توانند (سجود كنند). (42)

اين در حالى است كه چشمهايشان (از شدت شرمسارى) به زير افتاده، و ذلت و خوارى وجودشان را فراگرفته; آنها پيش از اين دعوت به سجود مى‏شدند در حالى كه سالم بودند (ولى امروز ديگر توانايى آن را ندارند)! (43)

اكنون مرا با آنها كه اين سخن را تكذيب مى‏كنند واگذار! ما آنان را از آنجا كه نمى‏دانند به تدريج به سوى عذاب پيش مى‏بريم. (44)

و به آنها مهلت (بازگشت) مى‏دهم; چرا كه نقشه‏هاى من محكم و دقيق است! (45)

يا اينكه تو از آنها مزدى مى‏طلبى كه پرداختش براى آنها سنگين است؟! (46)

يا اسرار غيب نزد آنهاست و آن را مى‏نويسند (و به يكديگر مى‏دهند)؟! (47)

اكنون كه چنين است صبر كن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهى ( يونس) مباش (كه در تقاضاى مجازات قومش عجله كرد و گرفتار مجازات ترك اولى شد) در آن زمان كه با نهايت اندوه خدا را خواند. (48)

و اگر رحمت خدا به ياريش نيامده بود، (از شكم ماهى) بيرون افكنده مى‏شد در حالى كه نكوهيده بود! (49)

ولى پروردگارش او را برگزيد و از صالحان قرار داد! (50)

نزديك است كافران هنگامى كه آيات قرآن را مى‏شنوند با چشم‏زخم خود تو را از بين ببرند، و مى‏گويند: «او ديوانه است!» (51)

در حالى كه اين (قرآن) جز مايه بيدارى براى جهانيان نيست! (52)