1. الْحَاقَّةُ

2. مَا الْحَاقَّةُ

3. وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحَاقَّةُ

4. كَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ

5. فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِكُوا بِالطَّاغِيَةِ

6. وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ

7. سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَى كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ

8. فَهَلْ تَرَى لَهُم مِّن بَاقِيَةٍ

9. وَجَاء فِرْعَوْنُ وَمَن قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ

10. فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَّابِيَةً

11. إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاء حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ

12. لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ

13. فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ

14. وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً

15. فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ

16. وَانشَقَّتِ السَّمَاء فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ

17. وَالْمَلَكُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ

18. يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَى مِنكُمْ خَافِيَةٌ

19. فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَؤُوا كِتَابِيهْ

20. إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيهْ

21. فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ

22. فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ

23. قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ

24. كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ

25. وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيهْ

26. وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيهْ

27. يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ

28. مَا أَغْنَى عَنِّي مَالِيهْ

29. هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيهْ

30. خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

31. ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ

32. ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ

33. إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ

34. وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ

35. فَلَيْسَ لَهُ الْيَوْمَ هَاهُنَا حَمِيمٌ

36. وَلَا طَعَامٌ إِلَّا مِنْ غِسْلِينٍ

37. لَا يَأْكُلُهُ إِلَّا الْخَاطِؤُونَ

38. فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ

39. وَمَا لَا تُبْصِرُونَ

40. إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ

41. وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلًا مَا تُؤْمِنُونَ

42. وَلَا بِقَوْلِ كَاهِنٍ قَلِيلًا مَا تَذَكَّرُونَ

43. تَنزِيلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ

44. وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ

45. لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ

46. ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ

47. فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ

48. وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ

49. وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ

50. وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ

51. وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ

52. فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ 

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

(روز رستاخيز) روزى است كه مسلما واقع مى‏شود! (1)

چه روز واقع شدنى! (2)

و تو چه مى‏دانى آن روز واقع شدنى چيست؟! (3)

قوم «ثمود» و «عاد» عذاب كوبنده الهى را انكار كردند (و نتيجه شومش را ديدند)! (4)

اما قوم «ثمود» با عذابى سركش هلاك شدند! (5)

و اما قوم «عاد» با تندبادى طغيانگر و سرد و پرصدا به هلاكت رسيدند، (6)

(خداوند) اين تندباد بنيان‏كن را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودى) مى‏ديدى كه آن قوم همچون تنه‏هاى پوسيده و تو خالى درختان نخل در ميان اين تند باد روى زمين افتاده و هلاك شده‏اند! (7)

آيا كسى از آنها را باقى مى‏بينى؟! (8)

و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و همچنين اهل شهرهاى زير و رو شده (قوم لوط) مرتكب گناهان بزرگ شدند، (9)

و با فرستاده پروردگارشان مخالفت كردند; و خداوند (نيز) آنها را به عذاب شديدى گرفتار ساخت! (10)

و هنگامى كه آب طغيان كرد، ما شما را سوار بر كشتى كرديم، (11)

تا آن را وسيله تذكرى براى شما قرار دهيم و گوشهاى شنوا آن را دريابد و بفهمد. (12)

به محض اينكه يك بار در «صور» دميده شود، (13)

و زمين و كوه‏ها از جا برداشته شوند و يكباره در هم كوبيده و متلاشى گردند، (14)

در آن روز «واقعه عظيم‏» روى مى‏دهد، (15)

و آسمان از هم مى‏شكافد و سست مى‏گردد و فرومى‏ريزد! (16)

فرشتگان در اطراف آسمان قرارمى‏گيرند (و براى انجام ماموريتها آماده مى‏شوند); و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل مى‏كنند! (17)

در آن روز همگى به پيشگاه خدا عرضه مى‏شويد و چيزى از كارهاى شما پنهان نمى‏ماند! (18)

پس كسى كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادى و مباهات) فرياد مى‏زند كه: «(اى اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد! (19)

من يقين داشتم كه (قيامتى در كار است و) به حساب اعمالم مى‏رسم!» (20)

او در يك زندگى (كاملا) رضايتبخش قرار خواهد داشت، (21)

در بهشتى عالى، (22)

كه ميوه هايش در دسترس است! (23)

(و به آنان گفته مى‏شود:) بخوريد و بياشاميد گوارا در برابر اعمالى كه در ايام گذشته انجام داديد! (24)

اما كسى كه نامه اعمالش را به دست چپش بدهند مى‏گويد: «اى كاش هرگز نامه اعمالم را به من نمى‏دادند. (25)

و نمى‏دانستم حساب من چيست! (26)

اى كاش مرگم فرا مى‏رسيد! (27)

مال و ثروتم هرگز مرا بى‏نياز نكرد، (28)

قدرت من نيز از دست رفت!» (29)

او را بگيريد و دربند و زنجيرش كنيد! (30)

سپس او را در دوزخ بيفكنيد! (31)

بعد او را به زنجيرى كه هفتاد ذراع است ببنديد; (32)

چرا كه او هرگز به خداوند بزرگ ايمان نمى‏آورد، (33)

و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‏نمود; (34)

از اين رو امروز هم در اينجا يار مهربانى ندارد، (35)

و نه طعامى، جز از چرك و خون! (36)

غذايى كه جز خطاكاران آن را نمى‏خورند! (37)

سوگند به آنچه مى‏بينيد، (38)

و آنچه نمى‏بينيد، (39)

كه اين قرآن گفتار رسول بزرگوارى است، (40)

و گفته شاعرى نيست، اما كمتر ايمان مى‏آوريد! (41)

و نه گفته كاهنى، هر چند كمتر متذكر مى‏شويد! (42)

كلامى است كه از سوى پروردگار عالميان نازل شده است! (43)

اگر او سخنى دروغ بر ما مى‏بست، (44)

ما او را با قدرت مى‏گرفتيم، (45)

سپس رگ قلبش را قطع مى‏كرديم، (46)

و هيچ كس از شما نمى‏توانست از (مجازات) او مانع شود! (47)

و آن مسلما تذكرى براى پرهيزگاران است! (48)

و ما مى‏دانيم كه بعضى از شما (آن را) تكذيب مى‏كنيد! (49)

و آن مايه حسرت كافران است! (50)

و آن يقين خالص است! (51)

حال كه چنين است به نام پروردگار بزرگت تسبيح گوى! (52)