1. وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا

2. وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا

3. وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا

4. فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا

5. فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا

6. يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ

7. تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ

8. قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ

9. أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ

10. يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ

11. أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً

12. قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ

13. فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ

14. فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ

15. هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى

16. إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى

17. اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى

18. فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى

19. وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى

20. فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى

21. فَكَذَّبَ وَعَصَى

22. ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى

23. فَحَشَرَ فَنَادَى

24. فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى

25. فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى

26. إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى

27. أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا

28. رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا

29. وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا

30. وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا

31. أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا

32. وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا

33. مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ

34. فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى

35. يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى

36. وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى

37. فَأَمَّا مَن طَغَى

38. وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا

39. فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى

40. وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى

41. فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى

42. يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا

43. فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا

44. إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا

45. إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا

46. كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا 

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

سوگند به فرشتگانى كه (جان مجرمان را بشدت از بدنهايشان) برمى‏كشند، (1)

و فرشتگانى كه (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا مى‏سازند، (2)

و سوگند به فرشتگانى كه (در اجراى فرمان الهى) با سرعت حركت مى‏كنند، (3)

و سپس بر يكديگر سبقت مى‏گيرند، (4)

و آنها كه امور را تدبير مى‏كنند! (5)

آن روز كه زلزله‏هاى وحشتناك همه چيز را به لرزه درمى‏آورد، (6)

و بدنبال آن، حادثه دومين ( صيحه عظيم محشر) رخ مى‏دهد، (7)

دلهايى در آن روز سخت مضطرب است، (8)

و چشمهاى آنان از شدت ترس فروافتاده است! (9)

(ولى امروز) مى‏گويند: «آيا ما به زندگى مجدد بازمى‏گرديم؟! (10)

آيا هنگامى كه استخوانهاى پوسيده‏اى شديم (ممكن است زنده شويم)؟!» (11)

مى‏گويند: «اگر قيامتى در كار باشد، بازگشتى است زيانبار!» (12)

ولى (بدانيد) اين بازگشت تنها با يك صيحه عظيم است! (13)

ناگهان همگى بر عرصه زمين ظاهر مى‏گردند! (14)

آيا داستان موسى به تو رسيده است؟! (15)

در آن هنگام كه پروردگارش او را در سرزمين مقدس «طوى‏» ندا داد (و گفت): (16)

به سوى فرعون برو كه طغيان كرده است! (17)

و به او بگو: «آيا مى‏خواهى پاكيزه شوى؟! (18)

و من تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى (و گناه نكنى)؟!» (19)

سپس موسى بزرگترين معجزه را به او نشان داد! (20)

اما او تكذيب و عصيان كرد! (21)

سپس پشت كرد و پيوسته (براى محو آيين حق) تلاش نمود! (22)

و ساحران را جمع كرد و مردم را دعوت نمود، (23)

و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» (24)

از اين رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنيا گرفتار ساخت! (25)

در اين عبرتى است براى كسى كه (از خدا) بترسد! (26)

آيا آفرينش شما (بعد از مرگ) مشكل‏تر است يا آفرينش آسمان كه خداوند آن را بنا نهاد؟! (27)

سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت، (28)

و شبش را تاريك و روزش را آشكار نمود! (29)

و زمين را بعد از آن گسترش داد، (30)

و از آن آب و چراگاهش را بيرون آورد، (31)

و كوه‏ها را ثابت و محكم نمود! (32)

همه اينها براى بهره‏گيرى شما و چهارپايانتان است! (33)

هنگامى كه آن حادثه بزرگ رخ دهد، (34)

در آن روز انسان به ياد كوششهايش مى‏افتد، (35)

و جهنم براى هر بيننده‏اى آشكار مى‏گردد، (36)

اما آن كسى كه طغيان كرده، (37)

و زندگى دنيا را مقدم داشته، (38)

مسلما دوزخ جايگاه اوست! (39)

و آن كس كه از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوى بازدارد، (40)

قطعا بهشت جايگاه اوست! (41)

و از تو درباره قيامت مى‏پرسند كه در چه زمانى واقع مى‏شود؟! (42)

تو را با يادآورى اين سخن چه كار؟! (43)

نهايت آن به سوى پروردگار تو است (و هيچ كس جز خدا از زمانش آگاه نيست)! (44)

كار تو فقط بيم‏دادن كسانى است كه از آن مى‏ترسند! (45)

آنها در آن روز كه قيام قيامت را مى‏بينند چنين احساس مى‏كنند كه گويى توقفشان (در دنيا و برزخ) جز شامگاهى يا صبح آن بيشتر نبوده است! (46)