1. وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ

2. الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ

3. وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ

4. أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ

5. لِيَوْمٍ عَظِيمٍ

6. يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ

7. كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ

8. وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ

9. كِتَابٌ مَّرْقُومٌ

10. وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ

11. الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ

12. وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ

13. إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ

14. كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ

15. كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ

16. ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ

17. ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ

18. كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ

19. وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ

20. كِتَابٌ مَّرْقُومٌ

21. يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ

22. إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ

23. عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ

24. تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ

25. يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ

26. خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ

27. وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ

28. عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ

29. إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ

30. وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ

31. وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ

32. وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ

33. وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ

34. فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ

35. عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ

36. هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ 

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

واى بر كم‏فروشان! (1)

آنان كه وقتى براى خود پيمانه مى‏كنند، حق خود را بطور كامل مى‏گيرند; (2)

اما هنگامى كه مى‏خواهند براى ديگران پيمانه يا وزن كنند، كم مى‏گذارند! (3)

آيا آنها گمان نمى‏كنند كه برانگيخته مى‏شوند، (4)

در روزى بزرگ; (5)

روزى كه مردم در پيشگاه پروردگار جهانيان مى‏ايستند. (6)

چنين نيست كه آنها (درباره قيامت) مى‏پندارند، به يقين نامه اعمال بدكاران در «سجين‏» است! (7)

تو چه مى‏دانى «سجين‏» چيست؟ (8)

نامه‏اى است رقم زده شده و سرنوشتى است حتمى! (9)

واى در آن روز بر تكذيب‏كنندگان! (10)

همانها كه روز جزا را انكار مى‏كنند. (11)

تنها كسى آن را انكار مى‏كند كه متجاوز و گنهكار است! (12)

(همان كسى كه) وقتى آيات ما بر او خوانده مى‏شود مى‏گويد: «اين افسانه‏هاى پيشينيان است!; س‏ذللّه (13)

چنين نيست كه آنها مى‏پندارند، بلكه اعمالشان چون زنگارى بر دلهايشان نشسته است! (14)

چنين نيست كه مى‏پندارند، بلكه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند! (15)

سپس آنها به يقين وارد دوزخ مى‏شوند! (16)

بعد به آنها گفته مى‏شود: «اين همان چيزى است كه آن را انكار مى‏كرديد!» (17)

چنان نيست كه آنها (درباره معاد) مى‏پندارند، بلكه نامه اعمال نيكان در «عليين‏» است! (18)

و تو چه مى‏دانى «عليين‏» چيست! (19)

نامه‏اى است رقم‏خورده و سرنوشتى است قطعى، (20)

كه مقربان شاهد آنند! (21)

مسلما نيكان در انواع نعمت‏اند: (22)

بر تختهاى زيباى بهشتى تكيه كرده و (به زيباييهاى بهشت) مى‏نگرند! (23)

در چهره‏هايشان طراوت و نشاط نعمت را مى‏بينى و مى‏شناسى! (24)

آنها از شراب (طهور) زلال دست‏نخورده و سربسته‏اى سيراب مى‏شوند! (25)

مهرى كه بر آن نهاده شده از مشك است; و در اين نعمتهاى بهشتى راغبان بايد بر يكديگر پيشى گيرند! (26)

اين شراب (طهور) آميخته با «تسنيم‏» است، (27)

همان چشمه‏اى كه مقربان از آن مى‏نوشند. (28)

بدكاران (در دنيا) پيوسته به مؤمنان مى‏خنديدند، (29)

و هنگامى كه از كنارشان مى‏گذشتند آنان را با اشاره تمسخر مى‏كردند، (30)

و چون به سوى خانواده خود بازمى‏گشتند مسرور و خندان بودند، (31)

و هنگامى كه آنها را مى‏ديدند مى‏گفتند: «اينها گمراهانند!» (32)

در حالى كه هرگز مامور مراقبت و متكفل آنان ( مؤمنان) نبودند! (33)

ولى امروز مؤمنان به كفار مى‏خندند، (34)

در حالى كه بر تختهاى آراسته بهشتى نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) مى‏نگرند! (35)

آيا (با اين حال) كافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (36)